Een mens, en zeker een schrijver, draagt zijn geschiedenis met zich mee. Soms bewust, vaak onbewust en af en toe keert het ongevraagd bruut naar binnen. Als een ongenode gast maar die, uit respect voor het verleden, toch een stoel geboden wordt.

Natuurlijk zat het al die tijd al in mijn hoofd, maar nu ontstond er een behoefte om dat beter omkadert een plek te geven. Mijn jeugddecennium van ’64 -’74 staat garant voor het verhaal ‘Stadsduiven,’ het waar gebeurde verhaal van twee jonge mensen, die met de bagage van hun jeugd hun toekomst bepaalden.

Onderbroken door de werkzaamheden om ‘De Santiago Sleutel’ en ‘De penitentie’ opnieuw op te nemen verwacht ik ‘Stadsduiven’ dit jaar te kunnen afronden.