In de maand augustus ontmoette ik de zoveelste ‘toevalligheid’ in mijn leven en vertikte het langer om een reeks van merkwaardige gebeurtenissen uit het verleden nog langer onbenoemd te laten en besloot er iets mee te gaan doen.

Geheel intuïtief begon ik aan de dans over de toetsen zonder er veel bij na te denken. Met een vol hoofd liet ik mezelf gedoseerd leeglopen en zonder tussentijdse ingrepen ontstond er tot mijn grote verbazing een logische ketting die op het eindpunt het eenvoudigste staartje bleek te hebben dat maar denkbaar is.

Na tien dagen was ‘De elektrische hemel’ geboren.